Terapia schematu to spójna metoda pracy łącząca dorobek i koncepcje wywodzące się z myślenia psychodynamicznego, teorii relacji z obiektem, terapii poznawczo-behawioralnej oraz terapii Gestalt. 

Jednak szczególną inspirację dla terapii schematu stanowi teoria przywiązania Johna Bowlby’ego, dzięki której w relacji terapeutycznej możliwe staje się poznanie własnych wzorców przywiązaniowych. W procesie terapii wzorzec więzi powoli przeobraża się w kierunku bardziej bezpiecznego. Ma on ogromne przełożenie na sposób, w jaki współtworzymy bliskie relacje: jak troszczymy się w nich o nasze potrzeby oraz o potrzeby drugiej osoby, jak się komunikujemy, jak radzimy sobie z nieuchronnymi nieporozumieniami i silnymi emocjami, jak radzimy sobie z odrzuceniem, a także na jakich osobistych wartościach te relacje opieramy.

Podczas pracy na sesjach odkryjemy powstałe w naszym dzieciństwie wzorce przeżywania, myślenia i działania, które w dorosłym życiu powodują cierpienie, poczucie utknięcia, trudności w relacjach z ludźmi, brak zaufania do siebie i świata, poczucie osamotnienia lub wyczerpania wszelkich zasobów. Jednak wgląd w źródło problemów oraz poznanie utrwalonych schematów emocjonalnych to tylko początek, istotny punkt wyjścia do dalszej pracy nad własnym wnętrzem, nad relacją z samym sobą.

Unikalna w terapii schematu jest intensywna praca wyobrażeniowa i doświadczeniowa, która wspiera trwałe zmiany na poziomie emocjonalnym, ale również na poziomie wzorców psychosomatycznych (czyli tego, jak emocje wpływają na odczucia z ciała). By tak się stało, korzystamy z pracy z wyobraźnią, elementów psychodramy, pracy z krzesłami, a także zapraszamy do dialogu różne części Ja – ponieważ kontakt z nimi wspiera naszą samoświadomość. 

Techniki doświadczeniowe są pomocne szczególnie u osób, które czują się odłączone od siebie i od życia, czują się uwięzione w przeszłości, często rezygnują z działania, unikając różnych wyzwań czy mierzenia się z problemami; którym trudno odczuwać i zauważać swoje potrzeby, a więc wiodą życie w trybie przetrwania. Warto spróbować tego rodzaju pracy terapeutycznej również wtedy, gdy reakcje emocjonalne stają się niezwykle intensywne i przytłaczające, po których trudny jest powrót do harmonii i równowagi. 

Choć kontakt z własnym wnętrzem i głęboko skrywanymi emocjami może na początku wydawać się trudny, to jednocześnie staje się niezwykle wyzwalającym doświadczeniem. Pomaga w odzyskaniu wpływu jaki mamy na nasze wewnętrzne światy, w zaakceptowaniu własnej historii oraz autentycznym zaangażowaniu w teraźniejszość.